Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze ma za zadanie wytyczanie oraz oznakowanie szlaków turystycznych. Ze względu na swoją specyfikę zostały one podzielone na szlaki piesze (górskie, nizinne), jeździeckie, rowerowe, kajakowe oraz narciarskie. PTTK podczas znakowania tras bierze pod uwagę przede wszystkim atrakcyjność, dostępność oraz częstość odwiedzania określonych lokalizacji. Natomiast w okolicach atrakcyjnych miejscowości w Polsce, coraz częściej wytacza się szlaki spacerowe, a na obszarach chronionych oznacza się ścieżki dydaktyczne.
SZLAKI PIESZE (nizinne i górskie)
Wyróżnia się pięć kolorów tras:
Czerwony – szlak główny, najciekawszy pod kątem krajobrazów i przyrody
Niebieski – trasa dalekobieżna
Zielony – krótki, najkrótsza droga do charakterystycznych miejsc regionu
Żółty – krótki szlak łącznikowy
Czarny – krótka droga dojściowa
ŚCIEŻKI SPACEROWE/DYDAKTYCZNE/EDUKACYJNE/DOJŚCIOWE
Ścieżki spacerowe przebiegają najczęściej w okolicach dużych miejscowości turystycznych, uzdrowisk itd. Ich długość zazwyczaj nie przekracza 5 km.
Kolory stosuje się tak samo jak do szlaków pieszych, czyli mogą wystąpić ścieżki w kolorach czerwonym, żółtym, zielonym, niebieskim i czarnym.
SZLAKI ROWEROWE
Szlaki rowerowe to wyznaczone trasy wycieczkowe dla rowerzystów, które oznakowane są specjalnymi symbolami wyznaczającymi ich przebieg i ułatwiające odnalezienie właściwej drogi. Zgodnie z rozporządzeniem Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego PTTK, szlaki rowerowe oznacza się białym kwadratem z czarnym symbolem roweru i paskiem koloru szlaku dla szlaków lokalnych lub pomarańczowym znakiem dla pozostałych szlaków. Starsze szlaki czasami nie trzymają się tych norm i można natknąć się na biały kwadrat z rowerem w kolorze szlaku.
SZLAKI KONNE
Szlaki konne – lub inaczej szlaki jeździeckie, to ogólnodostępne i oznakowane szlaki turystyczne, które są bezpłatnie udostępniane do użytku wyłącznie dla turystów poruszających się konno. Symbolem oznaczającym szlak konny jest pomarańczowe koło na białym tle. Szlaki konne dzielą się na szlaki nizinne i szlaki górskie. Przykładowymi turystycznymi szlakami konnymi na terenie Polski są:
Transbeskidzki Szlak Konny – najdłuższa tego typu trasa w górach w Polsce o długości ok. 400 km. Pokonanie całego dystansu wymaga dwóch tygodni w siodle.
Sudecki Szlak Konny – jedna z najtrudniejszych tras w Polsce, dość wymagająca dla koni i jeźdźców ze względu na kamieniste, często strome ścieżki.
Transjurajski Szlak Konny – trasa typowo wyżynna, wiedzie piaszczystymi drogami, wąwozami, pośród skał, przez najpiękniejsze rejony Jury Krakowsko-Częstochowskiej.
SZLAKI KONNE
Szlaki kajakowe – to wytyczone w terenie trasy służące do odbywania wycieczek (spływów) kajakowych. Szlaki te są oznakowane odpowiednimi znakami i wyposażone są w urządzenia informacyjne dla zapewnienia bezpieczeństwa. Szlaki kajakowe dzieli się ze względu na ich:
Stopień trudności – decydują o tym warunki nawigacyjne i ograniczenia występujące na trasie. Wachlarz stopni trudności jest duży, począwszy od bardzo łatwego dla początkujących do skrajnie trudnego tylko dla bardzo doświadczonych.
Uciążliwość – uciążliwość determinowana jest przez przeszkody wymagające reakcji turysty i są to na przykład przenoski lub przeciąganie kajaka, holowanie, przeciskanie się pod pniami lub kładkami, przepychanie przez zarośnięte koryto. Uciążliwość mierzona jest w skali od szlaków nieuciążliwych do nadzwyczaj uciążliwych.
Atrakcyjność – na szlakach kajakowych mierzy się również atrakcyjność danego szlaku. Jest to ocena subiektywna i stosuje się tylko trzy stopnie – szlak bardzo malowniczy, malowniczy i dość malowniczy.
W Polsce szlaki kajakowe oznacza się za pomocą znaków informacyjnych oraz znaków ostrzegawczych.
SZLAKI NARCIARSKIE
Szlaki narciarskie – to szlaki turystyczne przeznaczone dla narciarzy i oznaczone specjalnymi symbolami wyznaczającymi ich przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki narciarskie dzielimy na:
szlaki podejściowe – prowadzące z dolin do schronisk górskich, na przełęcze i szczyty,
szlaki grzbietowe,
nartostrady jednokierunkowe – zjazdowe
Więcej niezbędnych informacji na temat znakowania szlaków turystycznych, przykłady znaków wraz z ich opisem znajdziecie w materiałach poniżej.
Opmerkingen