Obiekty i miejsca militarno-historyczne, zaliczane do dziedzictwa kulturowego
są elementem przyczyniającym się do rozwoju różnych form turystyki. Z uwagi na ich związek z przeszłością pełnią ważną rolę w rozwoju turystyki o charakterze poznawczym i historycznym, określanej jako militarna turystyka kulturowa. Widoczne we współczesnym krajobrazie liczne budowle obronne, pola bitew i cmentarze wojenne są świadectwem zarówno wzniosłych, bohaterskich czynów, jak i tych tragicznych. Są ponadczasową informacją o przeszłych wydarzeniach – nośnikiem tożsamości wpisanym na stałe w krajobraz danego miejsca.
W wielu krajach wzrost zainteresowania militariami, wojskowością i celebrowaniem wydarzeń historycznych przyczynił się do zwiększenia działań na rzecz ochrony obiektów militarno-historycznych i zintensyfikował proces przekształcania ich w atrakcje turystyczne. Obiekty i miejsca militarne ze względu na unikalny charakter uważane są za dobra kultury materialnej. Natomiast dzięki temu, że zachowują pamięć o wydarzeniu i przekazują ją następnym pokoleniom są traktowane także jako dorobek kultury duchowej.
Do atrakcji o charakterze militarno-historycznym można zaliczyć m.in.:
budowle obronne,
pola bitew,
muzea wojskowe (lub inne muzea gromadzące większe zbiory militarne),
pomniki upamiętniające historyczne wydarzenia,
miejsca związane z wybitnymi dowódcami wojskowymi,
mogiły i cmentarze wojenne
oraz imprezy o tematyce militarnej
Wyjazdy polegające na poznawaniu tego typu dziedzictwa kulturowego, sprzyjają realizacji najważniejszych funkcji turystyki, a mianowicie funkcji edukacyjnej i wychowawczej. Z kolei ze względu na różnorodny profil osób podróżujących w ramach militarnej turystyki kulturowej, grupy turystów można podzielić na turystów o specjalnych zainteresowaniach militarnych –pasjonatów militariów i wojskowości (podróżujących w ramach tzw. specific cultural tourism) oraz na turystów kulturowych, którzy zwiedzają te obiekty w celach poznawczych i edukacyjnych lub obiekty te są częścią podejmowanych przez nich podróży (podróżujących w ramach tzw. general cultural tourism). Potrzeba zwiedzania wynikać może zatem z chęci poznania historii, zobaczenia inscenizacji lub rekonstrukcji historycznej, a także poszukiwania różnych doznań emocjonalnych czy przeżycia dreszczyku emocji. Motywacja może też wynikać z potrzeby oddania hołdu poległym i wówczas określana jest jako chęć obcowania z przestrzenią naznaczoną śmiercią, co przejawia się zwłaszcza w odniesieniu do osób zwiedzających cmentarze wojenne w ramach tanatoturystyki.
Historia ludzkości obfituje w krwawe momenty walki i próby (w tym architektoniczne) uchronienia się przed śmiercią będącą konsekwencją konfliktów zbrojnych. Mnogość destynacji militarnej turystyki kulturowej zasługujących na uwagę przytłacza, stąd w prezentacji poniżej przeczytać można o skromnej jej części. Warto również obejrzeć dostępne w sieci materiały filmowe, do których linki znajdują się poniżej.
*źródło informacji w artykule: fragment publikacji autorstwa dr Elżbiety Stach "Wykorzystanie potencjału militarno-historycznego dla potrzeb turystyki na przykładzie Szlaku Frontu Wschodniego I Wojny Światowej w województwie małopolskim" [w:] Turystyka Kulturowa Nr 5/2015 (maj2015), www.turystykakulturowa.org.
Comments